หากทุกคนผ่านตากันบ้างสำหรับ Damn Magazine นิตยสารในรูปแบบหนังสือพิมพ์รายเดือนที่สิงหาคมนี้เป็นฉบับที่ 9 เราเชื่อว่าทุกคนคงมีคำถามคล้ายๆ กันก็คือ “ใครทำวะ?” เหตุผลที่ถามก็ไม่ยาก ไม่ใช่เพราะห่วย หรือไม่ใช่เพราะแปลกล้ำไปกว่าสิ่งที่มนุษย์บนโลกนี้เคยทำ แต่สำหรับสังคมที่การแหกกฎคือการอยู่แทบไม่รอด Damn กลับดีพอที่จะลอยหน้าลอยตาอยู่ในโลกแห่งนิตยสารได้แบบที่เล่มใหญ่ๆ ยังต้องอิจฉา ถ้อยคำหวือหวาเป็นของชูโรง ตามกันไปติดๆ ด้วยกราฟฟิกที่สวยเนี้ยบไม่ปล่อยให้ความเห่ยออกมาเพ่นพ่านกวนประสาทตา ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจากผู้ชายที่มีนิสัยชอบเปิดหนังสือแต่ไม่อ่าน ทั้งยังมักคิดงานออกตอนเข้าส้วมและก่อนนอน ( แน่นอนว่ารวมถึงลูกทีมอีกประมาณครึ่งโหลด้วย )

หลุยส์-ชัชวาล มั่นสัตย์รักสกุล บรรณาธิการของ Damn เริ่มต้นชีวิตการทำงานโดยปราศจากใบดีกรีจากสถาบัน แต่ด้วยผลงานและตัวตนทั้งหมดที่มี ทำให้ระยะเวลาหลายปีในสายอาชีพนักออกแบบกราฟฟิกไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ วันนี้ประสบการณ์ทั้งหมดของเขาผลักดันให้แยกร่างออกมาเดินในสายนิตยสารอย่างเต็มตัว จึงเป็นหน้าที่ของเราที่จะขอจับเข่าคุยเล็กน้อยเพื่อให้ทราบถึงที่มาที่ไปและที่ที่กำลังจะไปของสื่อสิ่งพิมพ์เล่มนี้

คิดว่า Damm แตกต่างจากหนังลือเล่มอื่นอย่างไร
เราแตกต่างตั้งแต่รูปแบบ ดีไซน์ของหนังสือ รวมไปถึงภาษาที่ใช้ เราจะมีไอเดียและวิธีพูดซึ่งไม่เหมือนใครแน่นอน ขออธิบายว่าเนื้อหาของเราก็ไม่ได้พิศดารกว่าหนังสือเล่มอื่น เพราะมันก็คือไลฟ์สไตล์ของคนรุ่นใหม่ทั่วไป แต่โจทย์ของเราคือจะทำอย่างไรให้มันแตกต่างและไม่ธรรมดา ต่อให้ Damn Magazine รีวิวของชิ้นเดียวกันกับหนังสือทั่วๆ ไปเราก็จะมีมุมที่นำเสนอที่แตกต่าง ส่วนในเรื่องของดีไซน์ เราพยายามที่จะเป็นพื้นที่แสดงออกให้กับคนรุ่นใหม่ที่บางทีมีฝึมือ แต่ไม่มีพื้นที่แสดงออก นั่นคือสิ่งที่เราคิดตั้งแต่วันที่จะเริ่มสร้าง Damn ขึ้นมา เป็นอีกทางเลือกหนึ่งให้กับผู้อ่าน ถ้าอยากเห็นอะไรที่มันไม่ธรรมดาก็ต้องมาหาหนังสือเรา

ถ้าไม่ได้ทำงานอยู่ตรงจุดนี้ คิดว่าจะทำอะไรอยู่
ก็คงยังจะทำงานเป็น Graphic Design เหมือนเดิม ซึ่งเราทำมาเกือบ 10 ปีแล้วเป็นปกติ ใช้ชีวิตเป็นลูปเดิมๆ ไม่มีอะไรแตกต่าง เราก็พยายามกระตุ้นตัวเองให้มีไฟตลอดนะ ก่อนหน้านี้ก็ทำร้านเสื้อผ้า ทำนู่นทำนี่ไปเรื่อย ผมทำงาน commercial มากๆ จนบางทีมองงานไม่ออกแล้วว่าอันไหนดีไม่ดี เพราะเราก็นั่งทำของเราไปและคนที่จะตัดสินใจว่าดีไม่ดีส่วนใหญ่ก็คือลูกค้า ซึ่งจะมีรสนิยมแค่ไหนก็แล้วแต่เวรแต่กรรมกันไป ไอเดียความสนุกและความมันส์ของเรามันถูกบั่นทอนไปตั้งแต่ต้นน้ำแล้ว ทั้งๆ ที่ส่วนตัวเราเชื่อว่ามีอะไรที่จะเล่า หรืออยากจะทำอะไรมากกว่านั้นเยอะ เลยตัดสินใจลุกมาทำหนังสือของเราเอง ซึ่งมันสามารถวัดได้ว่าสิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราอยากทำมาตลอดมันดีหรือไม่ ให้คนอ่านเขาพิสูจน์เอาเอง

เพลง Electronic เพลงไหนที่บ่งบอกความเป็นตัวเองมากที่สุด
จริงๆ ไม่ค่อยฟังเพลงแนวนี้เท่าไหร่ เอาเพลง Lotus Flower ของ Radiohead ละกัน มันใช่ electronic หรือเปล่าไม่แน่ใจ ส่วนตัวที่ชอบเพราะว่ามันเป็นการผสมของเคมีที่แปลกๆ ดี รั่วๆ บ้าๆ บอๆ แต่แอบเท่ฉิบหาย ( ต้องดู MV ประกอบนะ ) ส่วนเรื่องเพลง แต่ก่อนก็มีฟังเพลงหนักๆ บ้าง แต่นั่นคือนานมากแล้ว ปัจจุบันก็ถึงเวลาฟังป็อบๆ แล้ว อิเล็คโทรนิคป็อบ ยุโรปๆ นึกภาพง่ายๆ ก็ต้องเป็นวง Phoenix เป็นต้น

มี Project ที่จะเกิดขึ้นเร็วๆนี้บ้างไหม
กำลังจะมีปาร์ตี้เร็วๆ นี้ เป็นปาร์ตี้ที่เน้นว่าอยากเจอกลุ่มคนอ่านมากกว่าจะเอาที่ความสนุกเท่านั้น ในครั้งแรกจะเป็นการเปิดตัวนิตยสารอย่างเป็นทางการแบบเล็กๆ เป็นกันเองด้วยเลยในรอบเดียว ส่วนที่บ่นกันว่าหยิบไม่ทัน ตอนนี้เพิ่มเติมด้วยการเปิดให้สมัครสมาชิกแล้ว รวมถึงวางขายในแผงหนังสือตามปกติด้วย ยกเว้นรูปแบบออนไลน์ที่คิดว่าคงไม่มี เพราะอย่างไรก็ตาม ความเจ๋งของกระดาษมันก็น่าจะต้องอยู่ต่อไปบนโลกใบนี้นะ

Text : Ku Pantulee
Photo : Adit Sombunsa